Konwencją muzyczną grupy stało się połączenie akustycznego brzmienia instrumentów z płaszczyznami brzmieniowymi generowanymi przez komputer. Charakterystyczne jest to, że w niektórych utworach elektronika bierze równoprawny udział w tworzeniu akcji muzycznej, stanowi dodatkowy instrument w zespole. Tematy utworu to niekonwencjonalne melodie lub struktury melodyczno-rytmiczne, które często stanowią jedynie pretekst do transowych improwizacji i eksperymentowania. Cechą charakterystyczną brzmienia zespołu jest wibrafon – instrument zazwyczaj kojarzący się z klasycznymi zespołami jazzowymi; w tym przypadku rola wibrafonu na nowo jest definiowana, oprócz harmonizacji utworów tworzy specyficzną tkankę brzmieniową wraz z efektami komputerowymi. Owa tkanka nie narzuca się słuchaczowi, nie przeszkadza, jest jednak integralną częścią całości – buduje klimat muzyczny utworu.
Jarek Kurek
Dominik Bukowski zdobył już sobie należną pozycję wśród rodzimych jazzmanów, a jego pierwsza autorska płyta “Projektor” zapewne ją tylko umocni. Stanowi ona bowiem przykład jego talentu muzycznego i kompozytorskiego, a także umiejętności wykreowania sugestywnej atmosfery i pewnej koncepcji. Płyta jest niby utrzymana w klimacie mainstreamowym, ale jednocześnie interesująco go podważa, czy nawet kwestionuje. Skład zespołu – wibrafon, saksofony, bas, bębny – wydaje się standardowy, głębszą warstwę tworzą jednak samplery i elektroniczne dźwięki Pawła Grabowskiego, co chwila wychylające się spoza akustycznych brzmień. Nawet gdy ich nie słychać, łapiemy się na tym, że zaczęliśmy ich oczekiwać, nie wiedząc kiedy.
“Projektor” nie atakuje słuchacza lawiną dźwięków, nie wbija w fotel karkołomnymi solówkami czy oszałamiającymi tempami. Wszystko jest tu dokładnie przemyślane i poukładane niczym wyrafinowana łamigłówka.
Jarosław Kurek – “Kuryer Sopocki”
bonus: teledysk “Taxi Story”
Niniejszy serwis www używa plików cookie by mógł poprawnie działać. Mamy nadzieję, że to nie kłopot. Pliki cookies nie przechowują danych osobowych. Ustawienia cookiesRozumiem
Polityka prywatności i cookies
Prywatność
Ta strona korzysta z plików cookie, aby poprawićsposób działania i przeglądania witryny. Pliki cookie sklasyfikowane jako niezbędne są przechowywane w przeglądarce, ponieważ fizycznie są niezbędne do działania podstawowych funkcji witryny. Używamy również plików cookie stron trzecich, które pomagają nam analizować i zrozumieć, w jaki sposób korzystasz z tej witryny. Te pliki cookie są przechowywane w przeglądarce tylko za Twoją zgodą. Możesz również zrezygnować z tych plików cookie ale rezygnacja z niektórych z tych plików może mieć wpływ na wygodę przeglądania.
Niezbędne pliki cookie są absolutnie niezbędne do prawidłowego funkcjonowania witryny. Ta kategoria obejmuje tylko pliki cookie, które zapewniają podstawowe funkcje i zabezpieczenia strony. Te pliki cookie nie przechowują żadnych danych osobowych.
Wszelkie pliki cookie, które mogą nie być szczególnie potrzebne do działania witryny i są wykorzystywane w szczególności do gromadzenia danych osobowych użytkowników za pośrednictwem analiz, reklam i innych treści osadzonych, są określane jako niepotrzebne pliki cookie. Wymagane jest uzyskanie zgody użytkownika przed uruchomieniem tych plików cookie w witrynie.
Sprzedaż wstrzymana do odwołania. Przepraszamy Zamknij
Dominik Bukowski & Projektor
Dominik Bukowski – wibrafon
Wojciech Staroniewicz – saksofon tenorowy
Łukasz Poprawski – saksofon altowy
Piotr Lemańczyk – kontrabas
Hubert Zemler – perkusja
Paweł Grabowski – sampler, komputery
Opis
Konwencją muzyczną grupy stało się połączenie akustycznego brzmienia instrumentów z płaszczyznami brzmieniowymi generowanymi przez komputer. Charakterystyczne jest to, że w niektórych utworach elektronika bierze równoprawny udział w tworzeniu akcji muzycznej, stanowi dodatkowy instrument w zespole. Tematy utworu to niekonwencjonalne melodie lub struktury melodyczno-rytmiczne, które często stanowią jedynie pretekst do transowych improwizacji i eksperymentowania. Cechą charakterystyczną brzmienia zespołu jest wibrafon – instrument zazwyczaj kojarzący się z klasycznymi zespołami jazzowymi; w tym przypadku rola wibrafonu na nowo jest definiowana, oprócz harmonizacji utworów tworzy specyficzną tkankę brzmieniową wraz z efektami komputerowymi. Owa tkanka nie narzuca się słuchaczowi, nie przeszkadza, jest jednak integralną częścią całości – buduje klimat muzyczny utworu.
Jarek Kurek
Dominik Bukowski zdobył już sobie należną pozycję wśród rodzimych jazzmanów, a jego pierwsza autorska płyta “Projektor” zapewne ją tylko umocni. Stanowi ona bowiem przykład jego talentu muzycznego i kompozytorskiego, a także umiejętności wykreowania sugestywnej atmosfery i pewnej koncepcji. Płyta jest niby utrzymana w klimacie mainstreamowym, ale jednocześnie interesująco go podważa, czy nawet kwestionuje. Skład zespołu – wibrafon, saksofony, bas, bębny – wydaje się standardowy, głębszą warstwę tworzą jednak samplery i elektroniczne dźwięki Pawła Grabowskiego, co chwila wychylające się spoza akustycznych brzmień. Nawet gdy ich nie słychać, łapiemy się na tym, że zaczęliśmy ich oczekiwać, nie wiedząc kiedy.
“Projektor” nie atakuje słuchacza lawiną dźwięków, nie wbija w fotel karkołomnymi solówkami czy oszałamiającymi tempami. Wszystko jest tu dokładnie przemyślane i poukładane niczym wyrafinowana łamigłówka.
Jarosław Kurek – “Kuryer Sopocki”
bonus: teledysk “Taxi Story”